Bu kişiler birçok konuda başarılı olmalarına rağmen kendilerini başarılı olarak değerlendirmezler. Çevrelerinden, başarılı alanları ile ilgili olumlu geribildirim almış olsalarda, kendi içlerinde başarılı olduklarına dair hisler çok olumsuzdur.

Zihinlerinde ulaşmak istedikleri hedeflere dair çok güzel düşünceler vardır ancak, bu hedeflere ulaşsalarda derinde bir yerde “hedefim olsa ne olacak ki, zaten başaramayacağım” düşüncesi vardır. Bu sebeple hedefledikleri eylemden kaçma davranışını çok fazla tercih ederler. Erteleme, sıklıkla dikkat dağılması ya da hedeflediği alan yerine ,başka eylemler koymak çok fazla görülür.

Diğer bir konuda, olaylara bardağın boş tarafından bakarak, olan biteni olumsuzlaştırma vardır. Karamsar düşünceler öyle yoğunlaşır ki kişi depresif bir hal içine girer. Kişi başarılı olduğu alana mikroskopla, başarısız olduğu alana büyüteçle bakmaktadır. Kim böyle mutlu olabilir ki ?

Kabul etmek gerekirse başarısız hissetmek acı vericidir ancak sebebi çocuklukta yatar.

Geçmişteki güçlü ve yetenekli alanlarınızı hatırlayın

Ebeveynlerinizin sizden beklentileri gerçekçi ve yaşınıza uygun beklentiler miydi? (?mesela bir danışanım sınavlardan 80/ 90 alsada neden çalışmadın diyen ebeveynleri vardı ve %80-90 lardaki başarısını taktir edilmeyerek geçirdi ve kendide taktir etmedi)

Geçmişte yeterince desteklenseydiniz ve yönlendirilmiş olsaydınız bugün ne farklı olurdu?

Özetle, güçlü yanlarınızı hatırlayın.Savaşmaktan kaçmayın ve lütfen asıl kendinizi taktir etmeyi unutmayın.

Uzman Klinik Psikolog İrem Yılmazer